در عرفه باید شناخت و یافت ،

در منا قربانی کرد ،

تا به غدیر رسید و در تو ذوب شد ...

حال اگر درست نشناسیم ، درست در نمی یابیم ، شاید هم به اشتباه قربانی کنیم ،

و ناخواسته بجای حاضر شدن در زیر پرچم امام حسین (ع) ، سر از صف یزید درآوریم ،

چه بسیارند آنانکه باطن قبله را رها کرده و گرد سنگ می چرخند ، و می شوند حاجی منهای خدا !

ای دل ! اگر آهنگ خدا کرده ایی کوله ات را ببند ... دل ببر ...

و گوش به در و چشم به راه منتظر جرس باش ...

که آمادنش نزدیک است ... نزدیک ... نزدیک ...

نکند زمانی که دارد یارانش را فرا می خواند ، تو دست و پایت بسته باشد و دلت گرفتار ...

نکند بانگ الرحیل الرحیل کاروان حسینی (ع) را نشنوی !

دل می گوید من و جدایی از حسین (ع) ؟! آری هر کسی را غفلتی است عظیم ، مغرور نشو ، 

خدایا ! در این عرفه تنها دعایم این است مرا هیچ کن .

این سر و ما قدمت یا حسین (ع) ...